Το βιβλίο θεωρείται εκδοτικό φαινόμενο, αφού εκδόθηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφορεί σε 44 χώρες. Μάλιστα ήταν υποψήφιο για δέκα λογοτεχνικά βραβεία, ενώ έγινε και ταινία (απ' όπου και η ένθετη φωτογραφία).

Αν λοιπόν δεν το έχετε ήδη, αποκτήστε το και δωρίστε το!

Όσοι μεγαλώνουν παιδιά ξέρουν πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να έχουν το σπίτι τους τακτοποιημένο. Για να μη βρίσκετε διαρκώς στο διάβα σας παιχνίδια, παπούτσια ή άλλα αντικείμενα που σίγουρα παίρνουν χρόνο και ενέργεια για να μαζευτούν, βρήκαμε πέντε χρυσούς κανόνες που θα βοηθήσουν τα παιδιά σας να γίνουν τακτικά και οργανωμένα, κάνοντας τη ζωή όλων μέσα στο σπίτι πολύ πιο ευχάριστη.

1. Δώστε τους πρώτα το καλό παράδειγμα.
Τα παιδιά ως γνωστό παρατηρούν, απορροφούν και μιμούνται ανάλογα με την ηλικία τους. Αν εσείς πρώτα είστε τακτικοί και οργανωτικοί θα έχουν ένα επιπλέον λόγο να σας ακολουθήσουν. Αν για παράδειγμα σημειώνετε όσα θέλετε να κάνετε μέσα στη μέρα σας σε ένα ημερολόγιο, μη διστάσετε να τους το πείτε εξηγώντας τους το λόγο που το κάνετε. Δεν θα αργήσουν να σας μιμηθούν.

2. Ο καθένας στο χώρο του.
Εξηγήστε τους πως όπως οι άνθρωποι έχουν ένα σπίτι, (το δικό τους χώρο) έτσι συμβαίνει και με τα αντικείμενα. Βοηθήστε τα να κατανοήσουν πως τα παιχνίδια και τα ρούχα τους για να είναι "ασφαλή" χρειάζονται ένα "σπίτι" που μπορεί να είναι ένα μεγάλο κουτί (για τα παιχνίδια) και τα συρτάρια ή η ντουλάπα για τα ρούχα τους. Έτσι θα γνωρίζουν πού θα πρέπει να επιστρέψουν κάθε αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσουν. Για τα μεγαλύτερα παιδιά, μη διστάσετε να βάλετε ετικέτες σε κουτιά και συρτάρια βοηθώντας τα να αναπτύξουν κι άλλες δεξιότητες.

3. Ανάλογα με την ηλικία τους.
Δεν περιμένουμε βέβαια το παιδάκι των τριών χρόνων να διαβάσει ετικέτες ή να κρατήσει ημερολόγιο. Εκεί θα λειτουργήσει καλύτερα το δικό σας παράδειγμα και η παρότρυνση από σας να βάλει τα παιχνίδια του στο σπιτάκι τους. Για τα μεγαλύτερα όμως αγοράστε τους ή φτιάξτε μόνες σας τα κατάλληλα σημειωματάρια - ημερολόγια έτσι ώστε να μπορούν να γράφουν όσα θέλουν να κάνουν. Ένας δημιουργικός τρόπος να έχουν αυτό ακριβώς που χρειάζονται είναι να φτιάξετε ημερολόγια μαζί τους. Δημιουργήστε μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού γύρω από την όλη διαδικασία. Αν υπάρχει μια δουλειά που μπορούν να κάνουν γράψτε τη μαζί στο ημερολόγιο και αφήστε το να να νιώσει υπεύθυνο για ό,τι αναλαμβάνει. Στόχος δεν είναι να μετατρέψουμε τα παιδιά σε στρατιωτάκια που εκτελούν εντολές, αλλά μέσα από μια διάθεση παιχνιδιού να τους δείξουμε ένα τρόπο για να γίνει η ζωή τους ευκολότερη.

4.Υιοθετήστε τακτικές συνήθειες
Βοηθήστε τα παιδιά να καθαρίζουν και να τακτοποιούν ό,τι έχουν "σκορπίσει" στο τέλος της μέρας. Μια φορά το χρόνο (τουλάχιστον) διδάξτε τα πώς να αξιολογήσουν τα ρούχα και τα παιχνίδια τους και να αποφασίσουν ποια δεν τους κάνουν και μπορούν να τα δώσουν σε άλλα παιδιά. Αφού τα συγκεντρώσετε πάρτε τα παιδιά μαζί σας όπου αποφασίσετε να τα δώσετε. Αντικαταστήστε τη φράση "το πετάω στα σκουπίδια" με τη φράση "το δίνω σε άλλους που το χρειάζονται" στο λεξιλόγιό σας και θα διαπιστώσετε πως τα παιδιά σας θα ανταποκριθούν με μεγάλη δοτικότητα.

5. Υπομονή!
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται υπομονή αφού το κάθε παιδί, ανάλογα και με την ηλικία του, έχει το δικό του ρυθμό. Μην απογοητευτείτε με την πρώτη αντίδραση. Σιγά - σιγά θα αποκτηθεί η καινούργια ρουτίνα, που εξαρτάται πρώτα από σας. Άλλωστε θέλουν πολύ δρόμο για να γίνουν ενήλικες και σαν γονείς έχετε όλο το χρόνο να τα διδάξετε!




Το βρήκαμε στο goodhousekeeping.co.uk

Μετάφραση - προσαρμογή κειμένου: to e-periodiko mas

Δυσλεξία αυτός ο εφιάλτης..

Καθώς το ποσοστό υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών και εφήβων στην Ελλάδα ξεπερνά το 30% ,
προσδίδει στο πρόβλημα διαστάσεις επιδημίας, τόσο στη χώρα μας, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η παχυσαρκία μπορεί να δημιουργήσει υπέρταση, διαβήτη τύπου 2, διαταραχές του ενδοθηλίου, καρδιαγγειακά προβλήματα και υπερλιππιδαιμία καθώς τα παιδιά ενηλικιώνονται, με αποτέλεσμα να θέτεται σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία, η ποιότητα της καθημερινότητάς τους, ακόμα και η ζωή τους.

Τα ολοένα και αυξανόμενα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας που συνοδεύουν την παχυσαρκία, έκαναν απόλυτα αναγκαία την πρόληψη και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας από την παιδική και εφηβική ηλικία, υποδηλώνοντας πως το σύστημα που ίσχυε δεν ήταν αποτελεσματικό. Οι κύριοι λόγοι είναι:

1) Η πλημμελής καταγραφή του δείκτη μάζας σώματος σε παιδιά και εφήβους, που προσέρχονται σε Παιδιάτρους ή Γενικούς Γιατρούς για οξέα ή χρόνια ιατρικά προβλήματα.

2) Έλλειψη σαφούς καθοδήγησης των Παιδιάτρων, Γενικών Γιατρών και άλλων επιστημόνων υγείας, σχετικά με το πώς θα διακινήσουν ένα υπέρβαρο ή παχύσαρκο παιδί.

3) Έλλειψη συντονισμού και φορέων που εμπλέκονται στην υγεία του παιδιού, σχετικά με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

4) Έλλειψη ικανοποιητικής ενημέρωσης των γονέων καθώς και όλων των αρμόδιων φορέων σχετικά με την πρόληψη και αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Το πρόγραμμα "Ανάπτυξη Εθνικού Συστήματος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία", είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης παρέμβασης που στόχο έχει να καταγράψει τα ανθρωπομετρικά δεδομένα (συμπεριλαμβανομένου του δείκτη μάζας σώματος σε παιδιά και εφήβους που πηγαίνουν σε Παιδιάτρους ή Γενικούς Γιατρούς, να καθοδηγήσει με σαφήνεια όλους τους επιστήμονες υγείας σχετικά με το πώς θα διακινήσουν ένα υπέρβαρο ή παχύσαρκο παιδί, να συντονίσει τους φορείς που εμπλέκονται στην υγεία του παιδιού και να ενημερώσει επιστήμονες υγείας, γονείς και αρμόδιους φορείς σχετικά με την πρόληψη και την αντιμετώπισή της.

Το Τμήμα Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Διαβήτη της Α' Παιδιατρικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Νοσοκομείο Παίδων "Η Αγία Σοφία") αποτελεί Κέντρο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία στην Ελλάδα, καταγράφοντας τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά και εφήβους, συγκεντρώνονται πρωτόκολλα θεραπείας και παρέμβασης στο νοσούντα πληθυσμό και βάζει τις βάσεις για τη διαχρονική παρακολούθηση όλων των παιδιών και εφήβων με υπερβαρότητα και παχυσαρκία, από τη γέννηση ως και την ενηλικίωσή τους.

Μέσω του app.childhood-obesity.gr οι Παιδίατροι μπορούν να καταγράψουν τα περιστατικά που φτάνουν στο ιατρείο τους, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή του Εθνικού Μητρώου Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Υπερβαρότητας και Παχυσαρκίας κατά την Παιδική και Εφηβική Ηλικία.

Αξίζει να αναφερθεί πως το χρονικό διάστημα που λειτουργεί το πρόγραμμα αυτό, έχει παρατηρηθεί βελτίωση των παιδιών και εφήβων που καταγράφηκαν κατά 30%.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

Της Γεωργίας Δανέζη

Οι εκλογές τελείωσαν, ο λαός μίλησε ή απείχε, τα αποτελέσματα έγιναν γνωστά κι εμείς προσπαθώντας να μπούμε σε ρυθμούς καθημερινότητας, επιλέγουμε να ξεκινήσουμε την εβδομάδα με κάτι τρυφερό, ανθρώπινο και πάρα πολύ αναγκαίο!
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2015 Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Δότη Μυελού των Οστών, γιόρταζαν και οι 1210 υποψήφιοι Εθελοντές Δότες του BE MY HERO - Γίνε ο Ήρωάς μου, που πραγματοποίησαν την Ανώτερη πράξη Ανθρωπιάς και Αγάπης.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που έχει σκοπό τη διάδοση της εθελοντικής δωρεάς μυελού των οστών, μέσα από την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού με τις συχνές τους δράσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. 
Στόχος είναι η αύξηση του αριθμού των εθελοντών δοτών μυελού των οστών, έτσι ώστε να υπάρξει ελπίδα θεραπείας και ζωής σε χιλιάδες ασθενείς που χρειάζονται μεταμόσχευση. Δυστυχώς η χώρα μας υστερεί σε δότες, αφού βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο της Ευρώπης.

Αν σκεφτούμε πως οι περισσότεροι ασθενείς που χρειάζονται μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι παιδιά, όλοι καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει η ενημέρωσή μας και η δωρεά μας.

Η διαδικασία είναι απλή και ανώδυνη. Με μια μπατονέτα με δείγμα σάλιου γίνεται η ταυτοποίηση του ιστικού τύπου του υποψήφιου δότη. Στη συνέχεια και αν βρεθεί συμβατός με κάποιο παιδί που χρειάζεται μεταμόσχευση, καλείται τηλεφωνικά να προχωρήσει στη διαδικασία της δωρεάς με τρόπο ασφαλή, απλό και ανώδυνο όμως η αιμοληψία.


Τι λέτε λοιπόν, εσείς θα γίνετε μέλος αυτής της υπέροχης και ξεχωριστής ομάδας Ηρώων;

Γίνε ο ήρωας ενός παιδιού που η ζωή του κινδυνεύει και ΜΟΝΟ ΕΣΥ μπορείς να σώσεις!

Όταν συμβαίνουν τραγικά γεγονότα όπως η δολοφονία της μικρής Άννυ, ο αποτροπιασμός και ο θυμός κατακλύζουν την ψυχή και τη σκέψη μας.

Επειδή όμως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος και δεν βοηθά στην κατανόηση των γεγονότων και των αιτιών που τα προκάλεσαν, επιλέξαμε να περιμένουμε μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα και να "αποσυρθεί" από τα δελτία ειδήσεων η υπόθεση, για να προσπαθήσουμε να πάρουμε απαντήσεις σε μερικά από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μαθαίνοντάς τη.
Πρόθεσή μας δεν είναι η "ανακύκλωση" πληροφοριών, αλλά η απάντηση στις απορίες, που έμειναν μετέωρες.

Για να μας βοηθήσει σ' αυτό, απευθυνθήκαμε στην Γεωργία Δανέζη (Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος) και συζητήσαμε μαζί της αυτό το τρομακτικό και αδιανόητο έγκλημα.

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το χαμόγελο ενός παιδιού! Για να χαμογελά όμως ένα παιδί, χρειάζεται να υπάρχει στη ζωή του (εκτός από την οικογένεια) αγάπη και ασφάλεια.
Αυτά προσπαθεί να εξασφαλίσει ο εθελοντικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα "Το χαμόγελο του Παιδιού", για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη, ειδικά στη δύσκολη αυτή εποχή που ζούμε. Αρωγοί σ' αυτό, είναι η στήριξη όλων των καθημερινών ανθρώπων, που πιστεύουν πως βοηθώντας ένα παιδί να χαμογελάσει, δεν είναι πολυτέλεια, αλλά υποχρέωση. Μια υποχρέωση, που την υπαγορεύει περισσότερο η καρδιά από το μυαλό, που πολλές φορές μπορεί να σκέφτεται το οικονομικό κόστος.

Με γνώμονα αυτό, "Το χαμόγελο του Παιδιού" με το χαρούμενο παζάρι του, κατηφορίζει την Κυριακή 7 Ιουνίου 2015 στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, στην Κρήτη, ανταποκρινόμενο στην πρόσκληση του Αθλητικού Σωματείου Αυτοκινήτων Χανίων (ΑΣΑΧ).

Σε μια μέρα, που θα περιλαμβάνει αγώνα Drift (τον 2ο αγώνα Κυπέλου Κρήτης σε συνεργασία με τον ΑΣΗ), Drag Day αυτοκινήτων & μοτοσικλετών και παζάρι, θα προσπαθήσει να φωτίσει κι άλλα χαμόγελα.

Όσοι λοιπόν, βρίσκεστε στα πανέμορφα Χανιά την Κυριακή (7 Ιουνίου), κάντε μια βόλτα και αποκτήστε κάποια είδη του οργανισμού "Το χαμόγελο του Παιδιού", στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το δύσκολο έργο του, δίνοντας του τη δυνατότητα να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά που το έχουν ανάγκη, καθημερινά 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, θέλοντας να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική τους ισορροπία!...

Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος

Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού και η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου. Είμαστε της άποψης πως επειδή οι "Παγκόσμιες Ημέρες" είναι συμβολικές, θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και ευαισθητοποιημένοι συνεχώς.

Έτσι συμβολικά κι εμείς, επιλέξαμε τη σημερινή ημέρα για να παρουσιάσουμε βιβλία για παιδιά και μεγάλους με θέμα τον αυτισμό.

"Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα" - Μάρκ Χάντον (εκδ. Ψυχογιός)

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Κρίστοφερ Μπουν είναι ένας παράξενος νέος και το μυαλό του δουλεύει με τρόπο ιδιαίτερο. Ξέρει πάρα πολλά για τα μαθηματικά και πολύ λίγα για τους ανθρώπους. Του αρέσει να φτιάχνει χάρτες και σχεδιαγράμματα, λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα και το κόκκινο χρώμα. Δεν του αρέσει το κίτρινο και το καφέ, δεν αντέχει να τον αγγίζουν και δεν μπορεί να πει ψέματα. Ένα βράδυ βρίσκει νεκρό το σκύλο της γειτόνισσάς του κι αποφασίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Η αναζήτησή του όμως θα τον παρασύρει σε μονοπάτια δύσβατα, που οδηγούν στη χαμένη από καιρό μητέρα του. Καλείται τώρα να ξεδιαλύνει άλλα μυστήρια, αυτά του κόσμου των μεγάλων, πολύ πιο περίπλοκα από το απλό «Ποιος σκότωσε το σκύλο»…

Ένα εκπληκτικό σε σύλληψη μυθιστόρημα, που ρίχνει φως και στις πιο λεπτές εκφάνσεις του κόσμου γύρω μας.

"Το αγόρι που μιλούσε με τους πλανήτες"- Κριστίν Μπαρνέτ (εκδ. Ψυχογιός)

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Τζέικομπ έχει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν. Διαθέτει φωτογραφική μνήμη. Έμαθε να λύνει μαθηματικές εξισώσεις μέσα σε δυο εβδομάδες, μόνος του. Σε ηλικία εννέα χρόνων άρχισε να αναπτύσσει μια πρωτότυπη θεωρία στον τομέα της αστροφυσικής η οποία λειτουργεί ως προέκταση της Θεωρίας της Σχετικότητας και η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα του εξασφαλίσει πολύ σύντομα μια υποψηφιότητα για το βραβείο Νομπέλ. Σήμερα, σε ηλικία δεκατριών χρόνων εργάζεται κανονικά, ως ερευνητής, στον τομέα της κβαντικής φυσικής. Όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστα από μόνα τους αλλά παίρνουν ακόμα πιο εκπληκτικές διαστάσεις όταν διαβάζει κανείς την απίστευτη ιστορία της Κριστίν Μπαρνέτ, της μητέρας αυτού του ξεχωριστού αγοριού. Διότι, όταν ο Τζέικομπ έγινε δύο χρόνων, οι γιατροί διέγνωσαν σοβαρής μορφής αυτισμό και ανακοίνωσαν στη μητέρα του ότι, πιθανότατα, ο μικρός δε θα μάθαινε ποτέ ούτε καν να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του. Η Κριστίν δεν έχασε το κουράγιο της αλλά αντιθέτως επέλεξε να εμπιστευτεί τις κρυφές δυνατότητες του παιδιού της. Σ’ αυτό το βιβλίο, η Κριστίν Μπαρνέτ καταθέτει τη συγκλονιστική μαρτυρία της. Μας διηγείται πώς επέτρεψε στο παιδί της, με την πίστη, την αφοσίωση και τη φροντίδα της, να καλλιεργήσει την ασύλληπτη ιδιοφυΐα του. Μια ιστορία-ύμνος στην ελπίδα και στην αγάπη.

"Ο παιδικός αυτισμός" - Κλαίρη Συνοδινού (εκδ. Καστανιώτης)

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Αυτή η έκδοση του "Παιδικού αυτισμού" (και στη γαλλική και στην ελληνική γλώσσα) επανατοποθετεί τις θεωρητικές και κλινικές συλλήψεις της Κλαίρης Συνοδινού στο πλαίσιο των μεταψυχολογικών εξελίξεων και των συγχρόνων κλινικών προσεγγίσεων του αυτισμού. Διευκρινίζει τον ειδικό ρόλο της φροϋδικής ψυχαναλυτικής θεωρίας στην κατανόηση και τη θεραπευτική του αυτιστικού παιδιού, λαμβάνοντας ταυτοχρόνως υπόψιν τη συνεισφορά της βιολογίας σε αυτόν το χώρο. Μια από τις θεμελιώδεις ιδέες αυτού του έργου είναι η διάκριση που εγκαθιδρύει ανάμεσα στο ψυχωσικό και το καθαρά αυτιστικό πεδίο. Στον ψυχωσικό ασθενή, παιδί ή ενήλικα, τα όρια του βιωμένου σώματος έχουν καταστραφεί και υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στο μέσα και το έξω. Στο αυτιστικό παιδί τα όρια του σώματος αντιπροσωπεύονται από ένα αδιαπέραστο "κέλυφος-άμυνα", που συνιστά ένα "ψευδο-όριο" του βιωμένου σώματος. Το παιδί αυτό κλείνεται στον εσωτερικό του κόσμο και δεν επικοινωνεί με τον άλλο. Με βάση αυτά τα συμπεράσματα, η συγγραφέας επεξεργάστηκε στο πλαίσιο της πρακτικής της μια ειδική ψυχαναλυτική προσέγγιση των αυτιστικών παιδιών, την οποία την αναπτύσσει με τη μορφή ενός πραγματικού ημερολογίου.

"Γιατί χοροπηδώ: ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού" - Naoki Higashida (εκδ. Μεταίχμιο)

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε από τον γιαπωνέζο Naoki Higashida (Ναόκι Χιγκασίντα) όταν ήταν δεκατριών χρονών. Ο αυτισμός του Ναόκι είναι τόσο σοβαρός που καθιστά την προφορική επικοινωνία σχεδόν αδύνατη, ακόμα και τώρα που έχει μεγαλώσει. Όμως, χάρη σε μια φιλόδοξη δασκάλα και στη δική του επιμονή, έμαθε να σχηματίζει λέξεις κατευθείαν σε έναν πίνακα με το αλφάβητο. Με τη μέθοδο αυτή κατάφερε να επικοινωνεί με τους άλλους, να συνθέτει ποιήματα και βιβλία με ιστορίες και να γράψει αυτό το βιβλίο, στο οποίο απαντά σε 58 ερωτήματα για το τι σημαίνει να είσαι αυτιστικός.

Η γραφή του Ναόκι Χιγκασίντα μού έδωσε την ώθηση που χρειαζόμουν για να σταματήσω να λυπάμαι τον εαυτό μου και να αρχίσω να σκέφτομαι πόσο πιο δύσκολη ήταν ως τώρα η ζωή για τον αυτιστικό γιο μου και τι θα μπορούσα να κάνω για να γίνει ευκολότερη.
David Mitchell, συγγραφέας
ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΝΑΟΚΙ
Γιατί όταν μιλάς σε κάποιον δεν τον κοιτάς στα μάτια;
Προτιμάς να είσαι μόνος σου;
Γιατί κινείς τα χέρια σου με τόσο αδέξιο τρόπο;
Γιατί επαναλαμβάνεις κάποιες πράξεις;
Γιατί χοροπηδάς;
Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα κάποιου πράγματος που οι άνθρωποι με αυτισμό πραγματικά απολαμβάνουν;

"Δεν είμαι τέρας, σου λέω" - Παναγιώτα Πλησή (εκδ. Κέδρος)

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας

«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου.

Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου. Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία. Τον ενοχλούν ορισμένοι ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του. Δε σε καταλαβαίνει όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση, γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως
οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».

Ένα βιβλίο που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ.

«Είναι εξαιρετικό βοήθημα για την ευαισθητοποίηση των παιδιών στις ατομικές διαφορές και στη σημασία τους στις διαπροσωπικές σχέσεις».
Βάγια Α. Παπαγεωργίου
Παιδοψυχίατρος
Ειδικός TEACCH-Σύμβουλος Αυτισμού

Τι είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ;
Εντάσσεται στην κατηγορία των αναπτυξιακών διαταραχών.
Συχνά χαρακτηρίζεται ως αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας και τα αίτιά του είναι νευροβιολογικά.
Ανάμεσα στους ενήλικες μ' αυτό το σύνδρομο, συναντάμε επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων, κατόχους Νόμπελ. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ο Νεύτων,
ο Albert Einstein, ο Βill Gates και ο Steven Spielberg είναι κάποιοι από αυτούς.

Για παιδιά από 9 ετών αλλά και για γονείς και για εκπαιδευτικούς

Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για το bullying ειδικά όσο εκτυλισσόταν η τραγωδία του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Τώρα, που δυστυχώς ολοκληρώθηκε με την κηδεία του και πριν προλάβουμε να το ...ξεχάσουμε και να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας, ας αφήσουμε λίγο την οργή και το θυμό στην άκρη και ας καταλάβουμε πως όπως αργά αλλά σταθερά δομήθηκε η βία έτσι αργά αλλά σταθερά, πρέπει να αποδομηθεί. 

Δεν αρκεί να συζητάμε, δεν αρκεί να προβληματιζόμαστε, δεν αρκεί να θυμόμαστε, πρέπει να δράσουμε! Να δράσουμε όλοι, σαν άνθρωποι, γονείς, πολιτεία, κοινωνία. Όχι με events και happening μόνο. Καλά είναι αυτά για να θυμούνται όλοι, αλλά η δράση βρίσκεται στη σκέψη και στην καθημερινότητα.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, πως οι πράξεις και ο τρόπος που ζούμε και αντιδρούμε, παραδειγματίζουν πολύ περισσότερο τα παιδιά, από τα λόγια, που ίσως και να βαριούνται να ακούσουν. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές, που τα λόγια μας δεν συμφωνούν με τις πράξεις μας. 

Λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά κλωτσάμε το σκυλί για να κάνει στην άκρη... λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά κορνάρουμε ακατάπαυστα στον μπροστινό μας, που πηγαίνει αργά.... λέμε πως είμαστε κατά της βίας, αλλά μόλις νευριάσουμε με κάτι που διαφωνούμε, σηκώνουμε τα μανίκια έτοιμοι, να λύσουμε το θέμα με τα μπράτσα!...

Φαντάζεστε πως θα υπάρξει παιδί, που θα πάρει στα σοβαρά τα λεγόμενά μας, αν φερόμαστε έτσι; Κάθε μας πράξη συμβάλει στον παραδειγματισμό των παιδιών, που άλλοτε τα αντιμετωπίζουμε ως παιδιά, άλλοτε ως κούκλες (που θέλουμε να κάθονται όπου τα βάζουμε), άλλοτε σαν στρατιωτάκια (που πρέπει να εκτελούν χωρίς να σκέφτονται) και άλλοτε ως μαριονέτες (προέκταση του μεγάλου "εγώ" μας)... Τι μπορούμε να περιμένουμε με αυτή τη λογική, εκτός από παιδιά μπερδεμένα και χαμένα ανάμεσα στη σκέψη και το ένστικτο;...

Ας μάθουμε λοιπόν πρώτα εμείς, πως η βία δεν λύνει προβλήματα, αντιθέτως τα δημιουργεί! 
Ας καταλάβουμε πως βία δεν είναι μόνο το ξύλο. Βία είναι και ο εκφοβισμός, βία είναι και οι φωνές, βία είναι και η επιβολή του "θέλω" μας, επειδή είμαστε γονείς και μπορούμε...

Ας ξεκινήσουμε να συζητάμε και να κατανοούμε! Ας αρχίσουμε να αιτιολογούμε την άποψή μας, ακόμα και στο παιδί μας και να περιμένουμε να ακούσουμε τι σκέφτεται γι' αυτή. Ας ρωτήσουμε και τη δική του γνώμη και ας παραδεχθούμε, πως μπορεί να είμαστε γονείς, αλλά ούτε τα ξέρουμε όλα, ούτε είμαστε αλάθητοι!

Όσοι το έχουν ήδη εφαρμόσει χαίρονται ευτυχισμένα παιδιά, που δεν διστάζουν να μοιραστούν το κάθε τι με τους γονείς τους, που μπορούν να κάνουν διάλογο, που σέβονται τη διαφορετικότητα και δεν λειτουργούν φασιστικά. Γιατί μη νομίζετε η βία, η επιβολή και ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, είναι φασισμός. Κι ας λέμε πως είμαστε δημοκράτες!...
Μαρίνα

Μια σημαντική εκστρατεία για την εξάλειψη της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών έχει ξεκινήσει ο "Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού" της Κύπρου, ο οποίος είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός, που ασχολείται αποκλειστικά με την διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού και του οποίου οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις ορίζονται με νομοθεσία.




Αποστολή του είναι η προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού και ρόλος του να εκπροσωπεί τα παιδιά και το συμφέρον τους σε όλα τα επίπεδα, να διαφωτίζει και να ευαισθητοποιεί την κοινωνία ώστε να διασφαλιστούν πρακτικά, τα δικαιώματα του παιδιού στην οικογένεια, το σχολείο, την κοινότητα, να εντοπίζει και να προωθεί τις απόψεις των παιδιών εκεί όπου δεν μπορούν να ακουστούν, να παρακολουθεί τις νομοθεσίες που έχουν σχέση με το παιδί και να υποβάλλει προτάσεις για εναρμόνισή τους με τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, να οργανώνει εκστρατείες διαφώτισης, να διορίζει αντιπρόσωπο του παιδιού σε δικαστικές διαδικασίες, που το επηρεάζουν και να εκπροσωπεί τα παιδιά σε διαδικασίες που τα αφορούν.

 Μια παράσταση για παιδιά

Από τις 30 Νοεμβρίου και ως τις 6 Ιανουαρίου στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, μια ενδιαφέρουσα παράσταση έχει ως στόχο όχι μόνο να διασκεδάσει αλλά και να διδάξει τα παιδιά, ηθικές αξίες. Το παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ «Ο Εγωιστής Γίγαντας» γίνεται  θεατρικό έργο για παιδιά σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη και διασκευή Κωνσταντίνας Βαρσάμη. 

Λίγα λόγια για το έργο

Η δασκάλα είναι φωνακλού, στριμμένη, κακίστρω, φωνάζει συνέχεια ακούγεται μέχρι έξω, τρομοκρατεί τα παιδιά... Όπα.... Μισό.. Πάρε ανάσα..
Το παιδί σου είναι στο σχολείο και όχι φαντάρος στο Αφγανιστάν.. Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή με ψυχραιμία.

Σε μια τάξη με είκοσι πέντε νήπια ,ίσως και προνήπια, η φασαρία που φυσιολογικά υπάρχει είναι τόση, που αν καθίσεις σε μια γωνιά για δέκα λεπτά έχεις σίγουρη την ημικρανία. Μη ρωτάς πώς τα καταφέρνουμε εμείς. Έχουμε συνηθίσει αν και αυτό δεν μας προστατεύει πάντα. Το παράλογο θα ήταν να επικρατούσε ησυχία ειδικά στην αρχή, ακριβώς διότι είμαστε σε σχολείο και όχι σε στρατώνα. Σκέψου ότι μέσα στην οχλαγωγία αυτή, η δασκάλα θα χρειαστεί πολλές φορές να πει κάτι στα παιδιά και αυτά πρέπει να το ακούσουν...

Μαγικοί τρόποι δεν υπάρχουν! Απλώς τραβάει την προσοχή τους για να σταματήσουν και να ακούσουν. Μπορεί να έχει ένα ταμπουρίνο στο χέρι και να το χτυπάει ρυθμικά, μια σφυρίχτρα, ένα ντέφι, μπορεί να χτυπήσει παλαμάκια ή μπορεί απλώς να ανεβάσει τη φωνή της τόσο, ώστε να ακουστεί πάνω από τις φωνές των παιδιών της και πάνω από τους θορύβους που κάνουν την ώρα που παίζουν.

Είκοσι πέντε μαθητές σε μια τάξη αγαπητέ γονιέ σημαίνει είκοσι πέντε στόματα, πενήντα πόδια και πενήντα χέρια.

Προσπάθησε μόνο να φανταστείς πόσο δυνατή πρέπει να είναι η φωνή της δασκάλας για ακουστεί πάνω από όλα αυτά!!! Φαντάσου επίσης πόση προσπάθεια πρέπει η ίδια να καταβάλει γι' αυτό και πόσο κουραστικό και δύσκολο είναι όταν χρειάζεται να το κάνει συχνά.

Επίσης πρέπει να έχεις υπόψη ότι σε μια τάξη με πολύ ζωηρά παιδιά εκτός από ομιλίες, φωνές, γέλια, υπάρχουν και θόρυβοι που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όπως όταν χτυπούν τα παιχνίδια ή τις καρέκλες τους ή τα συρτάρια τους.

Άλλος λόγος που φωνάζει η δασκάλα είναι επειδή κάποιες φορές θα χρειαστεί να μαλώσει κάποιον. Εσύ στο σπίτι τι κάνεις όταν το παιδί σου κάνει αταξίες και μάλιστα με κίνδυνο να χτυπήσει το ίδιο ή κάποιος άλλος;

Ακριβώς το ίδιο κάνει και η δασκάλα. Και όταν μαλώνεις κάποιον ασφαλώς ο τόνος της φωνής είναι ανάλογος.

Παρ΄όλα αυτά επειδή μπορεί να μην σε έχω πείσει κι επειδή όντως μπορεί να αντιμετωπίζεις περίπτωση υπερβάλλοντος ζήλου υπάρχει και γι' αυτό λύση. Αν υποψιάζεσαι ότι η δασκάλα φωνάζει, στριγκλίζει, ουρλιάζει ή μαλώνει τα παιδιά ή ανεβάζει τη φωνή της αδικαιολόγητα, πήγαινε να της μιλήσεις.

Αν οι εξηγήσεις που θα σου δώσει δεν σε καλύψουν τότε μπορείς να απευθυνθείς στον προϊστάμενο της και να κάνεις εγγράφως τα παράπονα σου και όχι παίρνοντας ανώνυμα τηλέφωνο ή αραδιάζοντας διάφορα άλλα που θεωρείς ότι πρέπει για να γίνεις πειστικός/ή. Εκείνος τότε θα ελέγξει τι ακριβώς συμβαίνει και θα πάρεις απάντηση.

Πίστεψε με, το να κατασκοπεύεις κάτω από τα παράθυρα και να περιμένεις πότε θα ακουστεί η φωνή λίγο πιο έντονη είναι γελοίο και σε εξουθενώνει κι εσένα. Δεν θα ανακαλύψεις τίποτα έτσι. Ούτε φτιάχνοντας πηγαδάκια με άλλους γονείς και κατηγορώντας τη δασκάλα. Ούτε προσπαθώντας να εκμαιεύσεις από το παιδί σου αυτά που σε βολεύουν για να στηρίξεις την εικόνα που έχεις σχηματίσει. Εκτός αυτού αν όντως υπάρχει πρόβλημα, σίγουρα δε θα το λύσεις έτσι.

Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι η καλή προαίρεση λύνει τα προβλήματα και όχι η δυσπιστία και η καχυποψία.



To κείμενο ανήκει στη φίλη μου νηπιαγωγό Ματίνα από το mikroseisaikaifainesai.blogspot.com